ما را چه بی گناه، گرفتار کرده اند.

شیفتای این روزهای من لانگ (صبح و عصر) آفه! تجهیزات خیلی کمه! هرروز مریض مشکوک به کرونا داریم. ماسک فیلتردار نداریم! ماسک ساده یکبار مصرف برای هر شیفت یکی میدن به هر پرستار. لباس مخصوص و یا حداقل گان یکبار مصرف که قحطی شده.

دیروز برای دو مریض مشکوک کرونا بستری در بخش که هنوز جواب تست تشخیصشون نیومده، کد خورد.  CPRشدن و هردو فوت کردن. همکارای کد ۹۹ از چند بخش مختلف، بدون ماسک و دستکش و عینک بالای سر این مریضها بودن! اونوقت تو مجلس از ما بهترون پک بهداشتی ماسک و دپت توزیع میکنن.

منو یک همکار دیگه م از دیروز ظهر که شیفت بودیم احساس سوزش و خشکی در گلو داریم.

باز هم میگم لعنت بهشون که جون مردم، پشیزی ارزش نداره برای این بی وجدانها! ایییین همه ادم رو، باااااااز هم فدای مصلحت خودشون کردن! توف. لنت.

اگه مُردم به گوششون برسونید!